Kun je ons iets meer over jezelf vertellen? 

Ik ben Chris, 33 jaar en woon met mijn vrouw Franka en pasgeboren zoon Leo in Rotterdam. Als kind had ik één grote passie: ondernemen. Zo wilde ik op 7-jarige leeftijd al op vakantie blauwe bessen plukken om deze bij terugkomst te verkopen aan buren in de straat. In de tienerjaren kwamen daar websites en webwinkels bij. Mijn master was dan ook in strategisch ondernemerschap. 

Pas na mijn studententijd ontdekte ik een tweede passie; duurzaamheid. Tot die tijd was ik me weinig bewust van de impact die mijn keuzes hadden. Of ik dacht in ieder geval dat de standaard keuze in het leven een prima keuze was. Hoe meer ik me inlas in de gevolgen van alledaagse keuzes, hoe meer ik besefte dat er ook duurzame keuzes zijn die zorgen voor een betere en eerlijkere wereld.

Mijn twee passies heb ik onlangs samen gebracht in een platform genaamd StapjeBeter.nl. Hierop schrijf ik over de aanjagers in duurzaamheid. Ik zoek uit welke bedrijven, initiatieven, personen en organisaties voorop lopen. Daarnaast probeer ik anderen te inspireren en informeren om zelf de volgende duurzame stap te zetten. Als iedereen een kleine stap zet dan maken we gezamenlijk een grote impact. 

Hoe draag jij zelf bij aan een circulaire economie?

Persoonlijk heb ik wat de circulaire economie betreft nog te groeien, maar ik heb stappen gezet. Ik probeer bijvoorbeeld langer met mijn spullen te doen, koop weinig kleding zolang wat ik heb nog goed is en ik repareer meer dan vroeger. Verder ben ik op kwaliteit gaan letten. Als ik kleding koop kijk ik eerst of er geen polyester of andere plastics in zitten. Door voor hogere kwaliteit te gaan gaat het langer mee en is het beter te recyclen achteraf. 

Ook probeer ik mijn restafval te verkleinen. Zo heb ik een wormenboerderij in de achtertuin die GFT-afval omzet naar compost. Als ik brood over heb gaat het in de broodbak zodat er biogas van gemaakt wordt. Mijn gebruikte koffiecups breng ik naar de Blokker voor recycling. Kleine stapjes, maar wel steeds meer. Over circulair eten ben ik ook enthousiast. Neem bijvoorbeeld het bier van Vet & Lazy of de oesterzwamkroketten van Rotterzwam. 

Verder probeer ik als ondernemer mijn bijdrage te leveren aan de circulaire economie met mijn platform StapjeBeter. We schrijven bijvoorbeeld over de circulaire economie en over verduurzaming van de kledingindustrie. 

Hoe heb jij The Swapshop leren kennen? 

Op mijn zoektocht naar duurzame initiatieven heb ik The Swapshop voorbij zien komen. Zo had een collega van mij The Swapshop al eens genoemd bij haar voornemen om geen nieuwe gelegenheidskleding meer te kopen. Daarnaast zag ik dat jullie gingen spreken in de Tweede Kamer over de verduurzaming van de kledingindustrie. Dit debat heb ik met belangstelling gevolgd, wat weer nieuwe inzichten in de kledingindustrie opleverde.

Waarom steun jij onze
plannen?

Wat voor mij echt de doorslag gaf was dat rondetafelgesprek in de Tweede Kamer. The Swapshop toonde hier een sterke en vastberaden visie. Ik kon me goed in jullie standpunten vinden. 

De huidige situatie waarbij we grondstoffen eenmalig gebruiken is niet houdbaar. We focussen te veel op economische groei in plaats van op welvaart. Bedrijven zoals The Swapshop kunnen hier verandering in brengen. Door kledingruil kunnen we nog steeds genieten van welvaart, maar zonder de negatieve gevolgen. 

Wat is volgens jou het meest nodig om tot een circulaire economie te komen?

Er zijn denk ik twee dingen nodig voor een circulaire economie. Aan de ene kant moet er meer bewustzijn komen bij de consument. Deze moet weten waarom een circulaire economie belangrijk is, welke partijen bijdragen aan de circulaire economie en wat de gevolgen zijn van een lineair business model. Bovenal helpt het als ze weten hoe en bij wie ze de beste keuzes kunnen maken.

Aan de andere kant moeten bedrijven die niet duurzaam zijn opdraaien voor de maatschappelijke kosten die hun model tot gevolg heeft. Denk hierbij aan de uitstoot van CO2, het verlies aan grondstoffen en het uitbuiten van medewerkers. Helaas is dat nu niet het geval en wordt er daarom niet de echte prijs betaald voor de producten die zij leveren. Voor ieder product dat zij te goedkoop leveren draaien wij met zijn allen op voor de maatschappelijke kosten. 

Daarom zou het door de overheid ontmoedigd moeten worden om een lineair business model aan te houden. Bijvoorbeeld door het gebruik van grondstoffen en de uitstoot te belasten en/of circulariteit te subsidiëren. Of door een te lage kwaliteit kleding te verbieden. Je ziet bijvoorbeeld dat het verbod op gratis plastic tasjes veel meer effect heeft gehad dan het aanbieden van duurzame oplossingen. 

Het is een moeilijke uitdaging om tot een circulaire economie te komen, maar het belangrijkste is dat het nu duurder en moeilijker is om iets circulair te maken, dan dat het is om iets lineair neer te zetten. Zodra dat verandert kunnen we grote stappen zetten. Daar blijf ik me in ieder geval persoonlijk voor inzetten.

Interesse in wat StapjeBeter doet of wat Chris doet? Volg hier StapjeBeter op LinkedIn en volg de stappen die Chris zelf zet op zijn persoonlijke LinkedIn.